Din que hai galegos na lúa, en Tahití, na Selva Amazónica coas tribos máis ignotas. Onde non hai galegos é na NBA, e non porque non puideran. O que si hai é unha chea de galegos que facemos as de dios por seguir esta Liga de horarios infernais

quinta-feira, 12 de novembro de 2009

IMPÚXOSE TALENTO DE DALLAS E O PODERÍO DE DAMPIER

Tiña moitas ganas de ver este partido entre os agresivos Rockets e os prometedores Mavericks -a miña aposta persoal para esta temporada-. E o partido respondeu ás expectativas e confirmou algunhas das impresións apuntadas nos partidos precedentes. Os de Houston saíron cunha agresividade tremenda, recios en defensa e velocísimos en ataque. Aaron Brooks, con 19 puntos no primeiro cuarto foi a mostra perfecta. No segundo cuarto apareceu Carl Landry, un coloso baixo os aros malia a súa estatura modesta (2.06). Os Rockets conseguiron unha vantaxe no marcador de 17 puntos que parecía un contratempo realmente complicado para Dallas. Pero Carlisle moveu peza, os Mavericks defenderon máis forte, moi lonxe do seu aro, obrigando a tiros difíciles aos xogadores de Adelman, que se curtocircuitaron de vez, e os cracks de Dallas comezaron a facer estragos na canastra contraria. O talento dos Mavs acabouse impoñendo (103-121)aos guerrilleiros Rockets, que só anotaron 13 puntos no terceiro cuarto. Jason Terry foi o máximo anotador do seu equipo con 24 puntos, 23 fixo Nowitzki, 14 Barea e Josh Howard. Os Mavs asinaron un 55,4% en tiros de campo cun 7 de 12 en triples. Pero sobre todas as estrelas de Mark Cuban, brillou un habitualmente secundario, Eric Dampier, que ante a falta de altura dos Rockets, erixiuse no xefe da pintura con 14 puntos e 20 rebotes.

Sem comentários:

Enviar um comentário


Arquivo do blogue

Seguidores